Film opowiada o mafii neapolitańskiej, zwanej reformowaną camorrą. Zreformowano ją w więzieniu i dokonał tego skazany na 30 lat morderca zwany Profesorem z Vesuviano. Ten wyjątkowo przenikliwy i inteligentny człowiek pokazał, że ma wielkie jaja i podporządkował sobie nie tylko gangsterów, ale też władze: naczelnika, strażników, nawet sędziego. Ludzie zaczęli tańczyć tak jak im zagrał i dzięki temu mógł opuścić więzienie już po 10 latach, by objąć pełną kontrolę nad swoim imperium. Oferował ochronę w zamian za odpowiednie kwoty pieniężne. Uważał, że to sprawiedliwsze niż płacenie podatków rządowi, który nie zapewnia żadnej protekcji obywatelom (chyba że przestępcom, którzy dają sowite łapówki). Oferował też pracę tym, co jej potrzebowali, w czym również okazał się lepszy od rządu. Bo władza nie przeciwdziała bezrobociu.

Na wychowanie każdego człowieka ma wpływ nie tylko szkoła i rodzina, ale także otoczenie. Il Professore wychował się w Kampanii rządzonej przez bezwzględnego mafioza i był świadkiem licznych gangsterskich porachunków. Wyrósł w przekonaniu, że są dwa rodzaje ludzi. Pierwszy to osoby silne i agresywne, które rządzą i budzą respekt. Drugi to słabeusze, którzy trzęsą się ze strachu. Postanowił więc zrobić wszystko, by należeć do tej pierwszej kategorii. Stworzył armię zaufanych żołnierzy, posłańców śmierci, z którymi mógł podbić Neapol. Bardzo dobre są w filmie niektóre kwestie, celnie charakteryzujące fabułę i bohaterów, więc zamiast omawiać treść filmu można przytoczyć kilka cytatów: „Zdobywajcie przyjaciół w czasie pokoju, mogą się przydać na wojnie”, „Jeśli zdradzisz - ten chleb zamieni się w ołów, a wino w truciznę”, „Gdybym był księdzem zostałbym papieżem” albo np. cytat przywołany na początku recenzji.

Prowadząc narrację w sugestywny sposób autorzy ukazują przyczyny i skutki wojny pomiędzy nową camorrą a starymi rodzinami, które nie chcą utracić hegemonii. Celem tej rewolucji jest nie tylko władza w Neapolu, ale i zyski z nielegalnych transakcji: handlu narkotykami, przemytu papierosów, sutenerstwa, hazardu, wymuszania haraczy. Profesor to bez wątpienia zły i porywczy człowiek - potrafi zabić niewinną osobę gołymi rękami, ale gdy zostaje bossem nie zamierza brudzić sobie rąk. Z początku wydaje się mózgowcem o szerokich horyzontach, ale jego ideały i cele z czasem stają się egoistyczne. Przestaje mu zależeć na rodzinie i przyjaciołach. Świat, który stworzył staje się dla niego nieprzyjazny, a on sam z obdarzonego rozumem i charyzmą zwierzchnika przeistacza się w zgorzkniałego i cynicznego psychola. To chyba nie będzie wielki spoiler, jeśli napiszę że główny bohater zajdzie wysoko po to, aby przełknąć gorzką pigułkę i stoczyć się po równi pochyłej. Bo każdy słynny gangster zaliczył upadek ze szczytu. Tak kończą bossowie, którym marzy się nieograniczona władza.
http://panorama-kina.blogspot.nl/2015/03/kamorysta.html?m=1